Lailah Thomas

„- Lu­bisz mnie - ciągnęła da­lej - z po­wodu, o którym ci już mówiłam: przełamałam twoją sa­mot­ność, przechwy­ciłam cię tuż przed wro­tami piekła i znów obudziłam. Ale chcę więcej od ciebie, o wiele więcej. Chcę cię w so­bie rozkochać."

~Herman Hesse

Lailah „Lai” Thomas

 Na początku opowiadania jest dziewczynką mającą 15 lat.
 Od urodzenia mieszka w sierocińcu w Shreveport w gorącej Luizjanie. Nie ma rodzeństwa, a nawet gdyby je miała, to go nie zna. Nie zna również swoich rodziców ani powodu, dla którego trafiła do domu dziecka. Jej jedyną przyjaciółką oraz powierniczką sekretów jest jej opiekunka - panna Selena Kortes. Tylko przy niej czuje się normalna i kochana.
 Lailah ma pewien dar, który odróżnia ją od innych dzieci. Odkąd pamięta słyszy myśli innych, co nierzadko jest dla niej bardzo uciążliwe. Szczególnie, gdy ktoś stara się zachować coś w sekrecie, a nic nierozumiejące dziecko powtórzy to całemu światu. Oprócz tego, gdy kogoś dotknie, to przeżywa całe życie delikwenta. Słyszy wszystkie jego myśli, zauważa plany na przyszłość, fantazje, marzenia oraz sekrety. Nawet te najgorsze, te które owy ktoś próbuje ukryć przed ludźmi. Chodziła niegdyś do psychologa, który twierdził, że jest niezwykle spostrzegawcza, a z mowy ciała wnioskuje, co ktoś może myśleć.
 Jest to dziewczynka raczej wątłej budowy. Jest dość niska, a w każdym razie niższa od reszty swoich rówieśniczek. Ponadto jest szczupła i nawet jako piętnastolatka, posiada wcięcie w talii. Lai to właścicielka długich czarnych włosów, które pod wpływem wilgoci się jej zakręcają. Zwykle patrzy na świat wyzywająco, swoimi błękitnymi oczami, które wszyscy uważają za dziwne.
 Charakter Lailah jest dość skomplikowany. Od najmłodszych lat była uważana za dziwadło, co odbiło się na jej usposobieniu. Ma zaburzenia emocjonalne; raz może chodzić uśmiechnięta, a za pięć minut nawet jedno spojrzenie innej osoby może wzbudzić w niej okropną furię. Dziewczyna często nie kontroluje swoich ruchów oraz słów, które bardzo często ranią innych w równym stopniu, co jej dłonie. Jest buntowniczką; nosi mocny makijaż, czarne ubrania i czasami wpina sobie kolorowe pasemka oraz kolczyki, przez co jest klasyfikowana jako „emo" i „metalowiec", chociaż nie jest niczym z powyższych. Nie tnie się, chce być tylko zauważona, nawet jeśli sama o tym nie wie. Swoje dziwactwo postrzega jako coś bezużytecznego, ale wierzy, że otrzymała je w jakimś konkretnym celu. Nie przyzna się przed nikim, ale wierzy w Boga i w Jego dobroć.
 Nawet jeśli ktoś uzna, że czytanie w myślach jest naprawdę nienormalne, to Lailah uważa inaczej. Najbardziej nienormalną rzeczą, którą u siebie zauważyła jest niechęć do własnego ciała. Czuje się w nim niewygodnie, jakby to tak naprawdę nie było jej prawdziwe ciało, w którym zmuszona była się zadomowić. Swoje wrażenie porównuje do obcego, który rozwija się w jej organizmie, by potem wygryźć sobie drogę na zewnątrz. Czuje się niewygodnie, jakby jej skóra była na nią stanowczo za mała.
 W drugiej części opowiadania Lailah jest już „młodą dorosłą". Ma skończone osiemnaście lat i do dnia swoich urodzin mieszka w sierocińcu. Potem miała się zatrzymać u swojej opiekunki - Seleny Garzy i jej męża, ale poznaje swojego biologicznego ojca i postanawia u niego zamieszkać.
 Lai nie jest już zwykłą dziewczyną, która potrafi czytać w ludzkich myślach. Stała się wilkołakiem, który ma na pieńku z dwoma wampirami.
 Zmienia się w nienaturalnie wielkiego drapieżnika o czarno - białym ubarwieniu, z szarymi akcentami. Podczas każdej przemiany oraz w momentach, gdy odczuwa naprawdę silne emocje, jej oczy zmieniają kolor z błękitnych na złote. Jako wilk jest piękna, szybka i silna, jednakże samotna. W zwierzęcej formie nie myśli już jak człowiek, tylko jak zwierzę. Nie oznacza to, że nie potrafi myśleć racjonalnie i podejmować decyzji... Po prostu jej uczucia są bardziej jasne i klarowne, a nie poplątane jak słuchawki wyjęte z kieszeni. Jej rany fizyczne bardzo szybko się goją, a jej siły regenerują.
 Dziewczyna zmieniła się również pod względem fizycznym. Nawet w ludzkiej postaci jej zmysły są wyostrzone, a ona sama stała się silna, szybka i zwinna. Ponadto to zdecydowanie wyładniała. Nie jest już tak niska, jak była wcześniej. Teraz mierzy sobie dobre sto pięćdziesiąt dziewięć centymetrów wzrostu, posiada seksowne wcięcie w talii, które wyraźnie rysuje się pod wygodnymi ubraniami, i obfity biust, który mimo wszystko jej się nie podoba. Jej skóra nareszcie przyjęła odrobinę słońca i zmieniła kolor na lekko brązowy, co jest zasługą mnóstwa czasu, spędzonego na słońcu. Ciemne piegi zniknęły, tym samym optycznie zwiększając jej błękitne oczy. Swoimi pełnymi ustami uśmiecha się coraz częściej. Głowę Lailah zdobią czarne włosy, sięgające jej odrobinę poniżej pasa. Są lekko kręcone i mienią się kolorami tęczy, jak u kruka.
 Życie emocjonalne Lailah nadal jest trudne do opisania. Stała się bardziej pewna siebie, bardziej radosna i wygadana, a jednak potrafi się odgryźć, bądź uprzykrzyć komuś życie. Zwykle nie oszczędza w słowach, ale jest skryta. Twarz, którą zwykle pokazuje ludziom nie jest jej prawdziwym obliczem, gdyż boi się przed kimś otworzyć. Nie chce, żeby ją zraniono.
 Chowa się przed światem zewnętrznym, udaje twardą i zdeterminowaną kobietę, która poradzi sobie ze wszystkim, ale prawdę mówiąc jest delikatna jak kwiat. Każda obelga rani ją do żywego, chociaż nie daje tego po sobie poznać. Czasami przed ludźmi ucieka w świat nierzeczywisty, wywołany paleniem skrętów.
 Zaczęła się interesować paroma rzeczami; motoryzacją, przez co jest już niezłym samozwańczym mechanikiem, ale jej duszę skradły szybkie motocykle, chociaż nie pogardzi zwykłym autem. Odkąd dostała swój pierwszy aparat fotograficzny, zaczęła uwieczniać wszystko co ją interesowało i było drogie jej sercu. Fotografia była trzecia na liście jej ulubionych zajęć. Mogła się również poszczycić pięknym rysunkiem i śpiewem, ale wiedziała, że nic jej z tego w życiu się nie przyda. Do tańca ma dwie lewe nogi, ale nie przeszkadza jej to, gdyż i tak nikt nigdy nie zapraszał ją na dyskoteki. Nie potrafi również gotować, a nawet jest zdolna przypalić nawet wodę.

Twarzy piętnastoletniej Lailah użyczyła Miranda Cosgrove, a osiemnastoletniej Megan Fox.

Opis głównej bohaterki zostanie znacząco wzbogacony, gdy zacznę publikować kolejną część opowiadania.